De onvervangbare rol van ouderen in het gemeenschapsleven
![Afbeelding](/uploads/2/9/2/8/29288807/published/1701853312-bic-brussels-reimagining-elderly-role-in-society.jpg?1717148260)
Een verklaring van de Baha'i Internationale Gemeenschap op de conferentie over het heden en de toekomst van het Europese ouderenbeleid.
BRUSSEL— 29 november 2023De ontwikkeling van een nieuwe Europese strategie voor ouderen is een kans om de talloze manieren te erkennen waarop ouderen blijven bijdragen aan hun samenleving, en om kernconcepten en benaderingen te identificeren die hun vermogen daartoe verder kunnen vergroten. Het op deze manier formuleren van de strategie zal ervoor zorgen dat het verhaal rond vergrijzende samenlevingen de conceptualisering van ouderen als een last voor de onder druk staande pensioen- en gezondheidszorgstelsels overstijgt. Hoewel de strategie zich moet richten op het belangrijke terugkerende thema van het overwinnen van eenzaamheid en maatschappelijk isolement onder ouderen, moet de strategie bovendien ook erkennen dat samenlevingen grote behoefte hebben aan de rijkdom aan kennis, ervaring en wijsheid van oudere generaties – en ook van jongere generaties – om de welvaart te vergroten. constructieve wegen vooruit in het licht van de toenemende sociale uitdagingen.
Het bevorderen van een sterk patroon van gemeenschapsleven op lokaal niveau
Het aanpakken van de bovenstaande overwegingen zal de ontwikkeling vereisen van levendige patronen van het gemeenschapsleven, en een heronderzoek van culturele opvattingen over wie we zijn als samenleving en hoe we ons tot elkaar zouden moeten verhouden. Bij het beantwoorden van de vraag wie we zijn, zou meer aandacht moeten worden besteed aan de gemeenschap als een entiteit op zichzelf – naast het individu en de instellingen van de samenleving – en aan haar rol in het voeden van een gevoel van betekenisvolle verbondenheid en verbondenheid.
Het bevorderen van betekenisvolle relaties
Een cruciaal onderdeel van het versterken van de patronen van het gemeenschapsleven zijn betekenisvolle banden tussen individuen en gezinnen. Waar deze kunnen worden vervalst, voelen ouderen zich – samen met hun buren – een integraal onderdeel van een netwerk van wederzijdse steun en wederkerigheid, waar ze niet alleen iemand hebben waar ze op kunnen vertrouwen, maar ook weten dat anderen ook van hen afhankelijk zijn. Deze visie gaat verder dan het creëren van een sector van professionele zorg, hoe belangrijk deze ook mag zijn, en gaat verder dan het overwegen hoe een cultuur van zorg voor anderen in het weefsel van de samenleving kan worden verweven. De strategie zou bijvoorbeeld kunnen nadenken over de manier waarop instellingen zoals gemeenten, scholen, religieuze instellingen, gemeenschapscentra, kunstorganisaties of instellingen voor gezondheidsbevordering kunnen helpen bestaande ontmoetingen tussen bewoners te bevorderen of aan te boren en processen te creëren waarin ze kunnen samenwerken op het gebied van de gezondheidszorg. betekenisvolle manieren voor de verbetering van hun gemeenschap die zij zelf identificeren.
Het versterken van de intergenerationele samenwerking
Een bloeiende gemeenschap is ook een gemeenschap die intergenerationeel van aard is en vermijdt de behandeling van ouderen als een groep die gescheiden is van de rest van de samenleving. Aan de ene kant moet een samenleving die elk individu omarmt – ongeacht hun leeftijd of andere factoren – gebaseerd zijn op de overtuiging dat elke generatie kan bijdragen aan het welzijn en de vooruitgang van iedereen. Aan de andere kant bestaat er een grote diversiteit aan omstandigheden onder individuen die als 'ouderen' zouden worden beschouwd, en als zodanig kunnen ze niet als een homogene groep worden behandeld. Er moet daarom worden nagedacht over de manier waarop intergenerationele banden in de hele samenleving kunnen worden versterkt, te beginnen bij de basis van het gemeenschapsleven. Hoe kunnen ouderen bijvoorbeeld fungeren als bron van ervaring en wijsheid voor jongere generaties? Hoe kunnen kinderen en jongeren ouderen van dienst zijn? Hoe kunnen ruimtes worden gecreëerd die verbindingen tussen verschillende generaties bevorderen?
Ouderen zien als protagonisten van het gemeenschapsleven
Er kan een gevoel van eenzaamheid en isolement ontstaan wanneer van een individu niet langer wordt aangenomen dat hij iets waardevols kan bijdragen aan anderen, alsof het productieve deel van het leven nu is opgebruikt. En toch verdwijnt het verlangen om een zinvolle bijdrage te leveren aan de samenleving, om een doel te hebben dat verder gaat dan de eigen behoeften, omdat men de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Het verbreden van een conceptualisering van wat het betekent om bij te dragen aan de samenleving – afgezien van het eng toeschrijven hiervan aan betaald werk – is dus van fundamenteel belang voor het waarderen van ouderen als protagonisten van het gemeenschapsleven.
Vanuit dit perspectief is het, hoewel het van cruciaal belang is om tegemoet te komen aan de specifieke zorg-, middelen- en gezondheidsbehoeften van ouderen, belangrijk om hen niet tot deze behoeften te reduceren. Zelfs ondanks fysieke beperkingen dragen oudere leden van de samenleving op talloze manieren bij aan hun gemeenschap. Bovendien verbetert voortdurende fysieke en mentale activiteit niet alleen de gezondheid en het welzijn, maar zorgt het er ook voor dat de rijkdom aan kennis en ervaring die deze bevolkingsgroep gedurende hun leven heeft vergaard, kan worden aangewend voor het algemeen welzijn.
Conclusie
Er is behoefte aan gesprekken, op alle niveaus van de samenleving, over wat het concept ‘gemeenschap’ inhoudt en hoe dit aan de basis kan worden opgebouwd. Dergelijke gesprekken moeten inclusief zijn en verrijkt worden door een diversiteit aan standpunten, waarbij inzichten moeten worden geput uit de vele bevolkingsgroepen die van Europa hun thuis hebben gemaakt en wier perspectieven van onschatbare waarde zullen zijn bij het aanpakken van deze fundamentele vraag.
Een lange levensverwachting is een kracht van de Europese samenleving, dankzij de vooruitgang in de materiële welvaart. Naast deze materiële vooruitgang is de nieuwe strategie een kans voor Europa om de structuur van de Europese samenleving te heroverwegen, om de diepere oorzaken aan te pakken die ten grondslag liggen aan isolement en eenzaamheid, zoals deze zich in alle segmenten van de samenleving manifesteren, en om kanalen te bieden waarlangs het aangeboren verlangen bij mensen van alle leeftijden kan het zinvol bijdragen aan hun samenleving praktische uitdrukking vinden.
De originele verklaring vindt u hier
BRUSSEL— 29 november 2023De ontwikkeling van een nieuwe Europese strategie voor ouderen is een kans om de talloze manieren te erkennen waarop ouderen blijven bijdragen aan hun samenleving, en om kernconcepten en benaderingen te identificeren die hun vermogen daartoe verder kunnen vergroten. Het op deze manier formuleren van de strategie zal ervoor zorgen dat het verhaal rond vergrijzende samenlevingen de conceptualisering van ouderen als een last voor de onder druk staande pensioen- en gezondheidszorgstelsels overstijgt. Hoewel de strategie zich moet richten op het belangrijke terugkerende thema van het overwinnen van eenzaamheid en maatschappelijk isolement onder ouderen, moet de strategie bovendien ook erkennen dat samenlevingen grote behoefte hebben aan de rijkdom aan kennis, ervaring en wijsheid van oudere generaties – en ook van jongere generaties – om de welvaart te vergroten. constructieve wegen vooruit in het licht van de toenemende sociale uitdagingen.
Het bevorderen van een sterk patroon van gemeenschapsleven op lokaal niveau
Het aanpakken van de bovenstaande overwegingen zal de ontwikkeling vereisen van levendige patronen van het gemeenschapsleven, en een heronderzoek van culturele opvattingen over wie we zijn als samenleving en hoe we ons tot elkaar zouden moeten verhouden. Bij het beantwoorden van de vraag wie we zijn, zou meer aandacht moeten worden besteed aan de gemeenschap als een entiteit op zichzelf – naast het individu en de instellingen van de samenleving – en aan haar rol in het voeden van een gevoel van betekenisvolle verbondenheid en verbondenheid.
Het bevorderen van betekenisvolle relaties
Een cruciaal onderdeel van het versterken van de patronen van het gemeenschapsleven zijn betekenisvolle banden tussen individuen en gezinnen. Waar deze kunnen worden vervalst, voelen ouderen zich – samen met hun buren – een integraal onderdeel van een netwerk van wederzijdse steun en wederkerigheid, waar ze niet alleen iemand hebben waar ze op kunnen vertrouwen, maar ook weten dat anderen ook van hen afhankelijk zijn. Deze visie gaat verder dan het creëren van een sector van professionele zorg, hoe belangrijk deze ook mag zijn, en gaat verder dan het overwegen hoe een cultuur van zorg voor anderen in het weefsel van de samenleving kan worden verweven. De strategie zou bijvoorbeeld kunnen nadenken over de manier waarop instellingen zoals gemeenten, scholen, religieuze instellingen, gemeenschapscentra, kunstorganisaties of instellingen voor gezondheidsbevordering kunnen helpen bestaande ontmoetingen tussen bewoners te bevorderen of aan te boren en processen te creëren waarin ze kunnen samenwerken op het gebied van de gezondheidszorg. betekenisvolle manieren voor de verbetering van hun gemeenschap die zij zelf identificeren.
Het versterken van de intergenerationele samenwerking
Een bloeiende gemeenschap is ook een gemeenschap die intergenerationeel van aard is en vermijdt de behandeling van ouderen als een groep die gescheiden is van de rest van de samenleving. Aan de ene kant moet een samenleving die elk individu omarmt – ongeacht hun leeftijd of andere factoren – gebaseerd zijn op de overtuiging dat elke generatie kan bijdragen aan het welzijn en de vooruitgang van iedereen. Aan de andere kant bestaat er een grote diversiteit aan omstandigheden onder individuen die als 'ouderen' zouden worden beschouwd, en als zodanig kunnen ze niet als een homogene groep worden behandeld. Er moet daarom worden nagedacht over de manier waarop intergenerationele banden in de hele samenleving kunnen worden versterkt, te beginnen bij de basis van het gemeenschapsleven. Hoe kunnen ouderen bijvoorbeeld fungeren als bron van ervaring en wijsheid voor jongere generaties? Hoe kunnen kinderen en jongeren ouderen van dienst zijn? Hoe kunnen ruimtes worden gecreëerd die verbindingen tussen verschillende generaties bevorderen?
Ouderen zien als protagonisten van het gemeenschapsleven
Er kan een gevoel van eenzaamheid en isolement ontstaan wanneer van een individu niet langer wordt aangenomen dat hij iets waardevols kan bijdragen aan anderen, alsof het productieve deel van het leven nu is opgebruikt. En toch verdwijnt het verlangen om een zinvolle bijdrage te leveren aan de samenleving, om een doel te hebben dat verder gaat dan de eigen behoeften, omdat men de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Het verbreden van een conceptualisering van wat het betekent om bij te dragen aan de samenleving – afgezien van het eng toeschrijven hiervan aan betaald werk – is dus van fundamenteel belang voor het waarderen van ouderen als protagonisten van het gemeenschapsleven.
Vanuit dit perspectief is het, hoewel het van cruciaal belang is om tegemoet te komen aan de specifieke zorg-, middelen- en gezondheidsbehoeften van ouderen, belangrijk om hen niet tot deze behoeften te reduceren. Zelfs ondanks fysieke beperkingen dragen oudere leden van de samenleving op talloze manieren bij aan hun gemeenschap. Bovendien verbetert voortdurende fysieke en mentale activiteit niet alleen de gezondheid en het welzijn, maar zorgt het er ook voor dat de rijkdom aan kennis en ervaring die deze bevolkingsgroep gedurende hun leven heeft vergaard, kan worden aangewend voor het algemeen welzijn.
Conclusie
Er is behoefte aan gesprekken, op alle niveaus van de samenleving, over wat het concept ‘gemeenschap’ inhoudt en hoe dit aan de basis kan worden opgebouwd. Dergelijke gesprekken moeten inclusief zijn en verrijkt worden door een diversiteit aan standpunten, waarbij inzichten moeten worden geput uit de vele bevolkingsgroepen die van Europa hun thuis hebben gemaakt en wier perspectieven van onschatbare waarde zullen zijn bij het aanpakken van deze fundamentele vraag.
Een lange levensverwachting is een kracht van de Europese samenleving, dankzij de vooruitgang in de materiële welvaart. Naast deze materiële vooruitgang is de nieuwe strategie een kans voor Europa om de structuur van de Europese samenleving te heroverwegen, om de diepere oorzaken aan te pakken die ten grondslag liggen aan isolement en eenzaamheid, zoals deze zich in alle segmenten van de samenleving manifesteren, en om kanalen te bieden waarlangs het aangeboren verlangen bij mensen van alle leeftijden kan het zinvol bijdragen aan hun samenleving praktische uitdrukking vinden.
De originele verklaring vindt u hier